Śledź nas na:



Biznes i cnoty

Biznes jako kosmos

Biznes – wojna wszystkich przeciw wszystkim, gdzie człowiek człowiekowi wilkiem. Rynkiem – według Kapitału Marksa – rządzą „furie interesu prywatnego”, „najgwałtowniejsze, najbardziej małostkowe i najnikczemniejsze namiętności serca ludzkiego”; to walka, na której najlepiej wychodzą agresywni i sprytni „wojownicy”.

Jest oczywiście prawdą, że świat interesów jest światem współzawodnictwa i konkurencji.

Biznes wymaga szerokiej współpracy i obecności darzących się wzajemnym zaufaniem grup, nie tylko samych przedsiębiorstw, ale sieci usług dostawców, klientów, akcjonariuszy i inwestorów. Jego celem jest zysk, ale zysk osiągany w określonych ramach i strukturach aksjologicznych.

Owe ramy to makroetyka biznesu, coś w rodzaju dekalogu, zbioru ogólnych zasad, jednoczących – ze względu na ochronę i promocję określonych wartości – wszystkie zbiorowe i indywidualne podmioty gospodarcze. Do zasad tych należą: z. odpowiedzialności społecznej, z. zaufania, z. poszanowania reguł prawnych, z. szacunku dla środowiska naturalnego, z. formalnej równości podmiotów gospodarczych, z. uwzględniania przez podmiot gospodarczy słusznego interesu społecznego, z. poszanowania podmiotów zewnętrznych, która ma na celu dobro konsumenta, zakaz walczenia z konkurentem nieuczciwymi metodami, zakaz działań destrukcyjnych itp.

Poza makroetyką, w etyce biznesu istnieje etyka przedsiębiorstwa ( bardzo często utrwalana i nauczana w postaci kodeksu etyki zawodowej lub wewnętrznych normatywnych uregulowań określonego przedsiębiorstwa, opartych na szczegółowych „analizach przypadku”), jak również etyka indywidualna, związana z rolą społeczną, jaką jest aktywne uczestnictwo w życiu gospodarczym.

Kodeks, czyli między prawem a sumieniem

Regulowanie problemów moralnych poprzez konstruowanie kodeksów ma swoich zwolenników i przeciwników.

Przeciwnicy przywołują najczęściej następujące argumenty:

  1. istotą moralności jest jej powszechność i uogólnialność jej zasad i norm

  2. postęp w moralności mierzy się m.in. uniwersalizacją jej zasad

  3. podmiotem moralności jest człowiek jako człowiek

  4. cechą ocen i zachowań moralnych jest ich bezinteresowność

  5. moralność ma charakter refleksyjny i nieusuwalnie konfliktowy

  6. kodeks etyki zawodowej sprowadza problem odpowiedzialności do posłuszeństwa normom

  7. moralność jest czymś, co obowiązuje niezależnie od konwencji i umów

  8. w związku ze stroną formalną etyka zawodowa jest relatywna w tym sensie, że może mieć charakter koniunkturalny, zależny od panującej ideologii

  9. sama potrzeba formułowania kodeksów ma charakter koniunkturalny

Zwolennicy kodeksu mają natomiast następujące argumenty:

  1. moralność nie jest czymś powszechnym, ale jest faktem społecznym

  2. etyka zawodowa nie jest jakimś nowatorskim pomysłem czy modą czasów współczesnych

  3. etyka zawodowa nie zastępuje moralności powszechnej, ale dopełnia ją, i to w wieloraki sposób (konkretyzując treści norm moralności powszechnej, dostosowując je do konkretnej sytuacji społecznej; określając potrzeby, granice i cele odstępstwa od norm moralności powszechnej; formułując sposoby i możliwości rozwiązywania konfliktów norm moralności powszechnej i norm związanych z wykonywanym zawodem; formułując ideał, koncepcję dobra, do którego realizacji określona praca zawodowa powinna zmierzać)

  4. etyka zawodowa nie zastępuje więc ani nie relatywizuje norm moralności powszechnej, lecz pełni obok niej inne funkcje

  5. posłuszeństwo kodeksowi nie zwalnia nigdy z odpowiedzialności indywidualnej

  6. kodeks etyki zawodowej zawiera bardzo często antypragmatyczną zasadę honoru

 

Zadaniem kodeksów etyki zawodowej jest przede wszystkim uszczegółowienie powszechnych norm moralnych i dostosowanie ich do specyfiki danego zawodu.



Zobacz także